(РСМ) Примена на Архуската Конвенција за пристап до информации, учество на јавноста во одлучувањето и пристап до правда за прашања поврзани со животната средина (2)

                      

                          

Студија на случаи од Полошкиот регион

    Целта на Архуската Конвенција[1] (во понатамошниот текст: Конвенцијата), дефининирана во Член 1, претставува придонесот кон заштитата на правото на секој поединец од сегашните и идните генерации, да живее во животна средина што е соодветна за неговото здравје и добросостојба, при што секоја договорна Страна ќе ги гарантира правата на пристап до информации, учество на јавноста во одлучувањето, и на пристап до правда за прашањата поврзани со заштитата на животната средина. Спроведувањето на Конвенцијата може да го согледаме преку анализа на нејзината примена во досегашната практика на централните и локалните власти во нашата држава. Во продолжение ќе бидат обработени два примери од Полошкиот регион на (не)соодветна примена на неколку членови од Конвенцијата.

(РСМ) Примена на Архуската Конвенција за пристап до информации, учество на јавноста во одлучувањето и пристап до правда за прашања поврзани со животната средина (1)

 Студија на случај: Градски парк „Љупчо Шкартов“, Кавадарци

Градски парк „Љупчо Шкартов“, 2018

    

    Во овој прилог, меѓу другото, ќе биде изложено постапувањето на Општина Кавадарци спротивно на начелото на активна транспарентност што Архуската Конвенција[1] (во понатамошниот текст: Конвенцијата) и релевантното национално законодавство го стипулираат како обврска на јавните власти, а особено локалната самоуправа. Следствено, ќе биде аргументирано како ова (не)постапување ја спречи засегнатата јавност да го искористи и своето право на учество во носењето на одлуки поврзани со животната средина.

Енергетската сиромаштија како суштински предизвик во преминот кон климатски неутрална Европска Унија

 https://www.downtoearth.org.in/news/energy/the-extent-of-india-s-energy-poverty-48966

    Комуникацијата на Европската Комисија за „Европски зелен договор“[1] се заснова на определбата за зголемување на климатските амбиции на ЕУ за 2030 и 2050 година. Eден од најгорливите предизвици во остварувањето на заложбата за климатски неутрална Унија претставува енергетската сиромаштија со која се соочуваат определени региони во ЕУ.